Afscheid

Daar zitten we dan, klaar om te gaan. Vanochtend zijn we nog naar de markt in Brikama gegaan. Dat was voor ons een interessante ervaring. Overal zagen we gekleurde kraampjes: links, rechts, voor en achter. We zouden binnen een seconde verdwalen, was het niet dat we geweldige bodyguards en bodygirls hadden. Maar zelfs deze mensen waren niet genoeg om Eddy in bedwang te houden. Hij liep als een puppy op zoek naar zijn baasje los rond tussen de nauwe straatjes van de markt.

Tijdens het shoppen, kwamen we de moeder van een van de kookvrouwen tegen, gekleed in een prachtig gewaad. Ons werd verteld dat een vrouw dit mag dragen als er wordt gevierd dat je getrouwd bent. Wat hiervan best vreemd was, was dat dit feestje niet perse kort na de bruiloft gepland hoeft te staan. In tegendeel, het feest kan zelfs 10 jaar later worden gehouden!

Nadat alle souvenirs waren aangeschaft, gingen we terug naar de compound, waar we ook gelijk afscheid moesten nemen van onze Gambiaanse vrienden. Na een snik en een traan was het tijd voor de voorbereiding op onze terugreis. Dit betekent ook je koffer inpakken, wat voor sommige mensen op dit moment nog steeds een lastig karwei is.

We hebben net onze laatste Gambiaanse lunch op, die zoals altijd verrukkelijk was. Nu moeten we alleen nog de laatste dingen pakken en dan kunnen we om 5 uur vertrekken richting het vliegveld. Velen van ons kijken uit naar de heerlijke yoghurt die we in Nederland weer kunnen eten. Ook kijken we uit naar de afwezigheid van de liedjes Papegaaitje leef je nog en Klap eens in je handjes. De schone wc en het eigen bed zullen ook zeer op prijs worden gesteld. De haan die ons elke ochtend net voor de wekker wakker maakt (6 uur wakker in plaats 7:30) zal zeker een plekje in ons hart behouden.

Als we terugkijken op deze geweldige twee weken, komt er bij iedereen iets anders naar voren. De armoede, de vele kleuren of het verschil in arbeidsinstelling. Ook alle vriendschappen die we hebben gemaakt en mensen die we hebben leren kennen, hebben ervoor gezorgd dat deze reis nog onvergetelijker is geworden.

Met gemengde gevoelens keren we terug naar Nederland. Blij om onze familie en vertrouwde dingen terug te zien, maar verdrietig omdat we dit land en deze mensen achter moeten laten. Gelukkig hebben we genoeg herinneringen aan deze reis en hebben wij ons steentje bij kunnen dragen.

Lieve groet en tot gauw!
Madelief en Rebecca (en natuurlijk alle andere LouKA-leden)