Weer geland! Bijna dan...

Daar staan we dan: zaterdagochtend 7:10 en weer terug op Nederlandse bodem.

De terugreis verliep redelijk voorspoedig. Nadat eindelijk alle koffers waren ingepakt, soms koffer in koffer want met 2 volle koffers heen en met slechts 1 halfvolle weer terug, kwam de bus voorrijden die ons ook van het vliegveld had opgehaald.

Met vereende krachten werd alle bagage het dak op gehesen, vastgesjord en toen was het dan toch écht tijd om te gaan.

Nog één keer alle familieleden een dikke knuffel geven, een aai over de bol of nog snel een “papegaaitje leef je nog handje-klap”, heel veel dank je wels en dan toch echt het busje in!

Uitbundig uitgezwaaid gingen we op weg naar het vliegveld van Banjul, ieder met onze eigen gedachten, vol van alle herinneringen, maar ook wel heel veel zin om naar huis te gaan.

Op het vliegveld ging het vlot: koffersjouwers werden vakkundig afgewimpeld, een laatste afscheid van Kalifa en op naar het inchecken. Niks geen strenge controles op vloeistoffen, wel nog even je vingerafdrukken achterlaten, op naar de gate en dan: vertraging! Geen nood, de tijd werd nuttig besteed doordat sommigen van ons zich als hongerige wolven stortten op het westerse eten dat verkocht werd: hamburgers, frietjes, chocolade. Eddy??? Hebben we nog Dalasis? 

Nadat de ergste honger gestild was bleek de vertraging mee te vallen en konden we nog redelijk snel vertrekken. Op naar Sal, Kaap Verdië voor een tussenstop. Aldaar het vliegtuig uit omdat er schoongemaakt moest worden, daarna er weer in en eindelijk op weg naar Schiphol.

Van slapen kwam niet zoveel en nadat menigeen had bedacht was ze als eerste zouden gaan eten bij thuiskomst (boterham met kaas! Yoghurt! Frikandelbroodje!) landden we al om 7:10 op Schiphol. De vertraging was ruim ingehaald, waren onze familieleden er al wel??

Geen paniek, nadat iedereen goed door de paspoortcontrole kwam en we onze koffers hadden gevonden werden we zeer warm onthaald en in de armen gesloten door alle ouders, zussen, broers, kinderen, opa en oma en kleinkinderen.

Groot was de verrassing toen er een heus spandoek voor ons werd uitgerold: “LouKA, made the difference!” En zo is het!!

Nu eerst tijd om uit te rusten, figuurlijk weer te ‘landen’ en over enkele weken gaan we de balans opmaken: wat heeft dit project ons gebracht, wat willen en kunnen we nog? Sowieso natuurlijk Sri Lanka ondersteunen. Ook zijn we nog bezig met het doneren en opsturen van sterilisatiezakken voor het health center. Hiermee kan de dokter meerdere medische instrumenten steriel verpakken en bewaren, iets wat nu niet kan. Deze zakken worden belangeloos gesponsord door het bedrijf Nifa.

Kortom, u hoort nog van ons!