De klopjacht naar tandenborstels

De klopjacht naar tandenborstels

Ja lieve mensen, het was vandaag toch echt een spannende dag. Wat er allemaal gebeurd is, zal u snel lezen. 

We begonnen lekker rustig en vroeg met ... *tromgeroffel* OLIEBOLLEN! Dat was zo lekker dat een aantal bijna een gat in het dak sprongen. Maar onze lieve Ara was al om 5:00 opgestaan om dit lekkere gerecht te maken dus hebben we in ruil voor haar de afwas gedaan. Een andere afwas dan in Nederland was het zeker. Maar met koud water en ontsmettingsmiddel kan je toch nog heel veel doen (nieuwe besparingstip). 

De tandenborstels werden ingepakt onder toezicht van grote ogen van de mensen in het compound. We hadden namelijk 100 tandenborstels en 100 tubes tandpasta meegenomen. (terwijl we dit schrijven raken we afgeleid door een vissengraat dat onder de stoel is gevonden, werkelijk alles wordt hier van je afgegooid. We zijn hele kledingstukken al tegen gekomen.) wat gingen ze toch doen met al die spullen? Toen gingen we bepakt en bezakt op pad. 

We zijn op weg gegaan naar het health centrum om tandenpoets training te geven. De tandenpoets les zou om 9:00 uur beginnen, maar we leren het Gambiaanse leven snel kennen aangezien we pas om 9:30 aankwamen ;). Toen we er eindelijk waren bleken we toch nog een Nederlander te zijn want er waren nog maar 15 mensen van de 100 die uitgenodigd waren. Na enig overleg zijn we toch maar snel begonnen met een groepje van ongeveer 20. Tandenborstels werden in de aanslag gehouden en een emmer met water stond klaar. Het blijkt toch best lastig te zijn om tandenpoetsen uit te leggen als je mond vol zit met tandpasta. De nodige tandpasta werd ingeslikt, maar de kinderen leerden we natuurlijk om het uit te spugen. De nodige gebarentaal kwam hier ook te pas. (Cindy doet het op het moment even voor en we liggen allemaal in een deuk, ze leek net een koe). Maar de kinderen leken het allemaal te begrijpen en keerden zeer trots terug met hun eigen tandenborstel en tandpasta. Dit moesten ze natuurlijk aan iedereen vertellen. 

Toen was het tijd voor de tweede ronde. We begonnen ons al een beetje zorgen te maken om de grote toestroom van kinderen die maar niet op leek te houden. Deze ronde was al beter gevuld met zo’n 40 kinderen, we kwamen al dichter bij een lege koffer ... *slik*. Ook deze ronde waren kinderen erg aandachtig aan het luisteren ook al konden de meesten geen engels. Hier kwam de dokter erg van pas. Hij was onze tolk en zonder hem waren onze gebaren wel heel erg uit de hand gelopen. We zijn hem hier erg dankbaar. Inmiddels stonden er nog minstens 80 kinderen binnen en buiten het hek te wachten, want die hadden allemaal van hun vriendjes en vriendinnetjes gehoord dat er iets te halen viel. 

Toen de tweede groep klaar was, was de strijd om een plek te bemachtigen begonnen. Wat passen er veel kleine kinderen op een bankje. Kalifa kwam in actie en stuurde alle niet uitgenodigde kinderen weg, want helaas waren we al redelijk door de spullen heen. Dit was best wel even slikken, maar er zat al zoveel tandpasta in onze maag en de koffer was al zo leeg dat het helaas niet anders kon. Tijdens deze ronde stond Fleur G als een bodyguard de ingang te bewaken om met haar grote spierballen de bijna wanhopige kinderen tegen te houden, want vol is vol. 

Nadat de rust was terug gekeerd, op 20-30 koppige kinderen na die nog steeds bezig waren met de klopjacht naar tandenborstels, kregen we een rondleiding door het health centrum. Hier bevallen wel 20 vrouwen per maand onder het toezicht van een dokter, die ook nog in drie andere praktijken werkt. Hij was erg gepassioneerd en deed alles wat hij kon om rond te komen met de middelen die hij heeft. Aan het eind van de rondleiding stonden er nog steeds kinderen te wachten. 

Kalifa en de vier hoofdvrouwen bedankten ons heel erg, ondanks dat we niet iedereen wat konden geven, wat even moeilijk was voor ons. Ze vertelden dat het een kleine stap voor de tubabs was maar een grote stap voor de gezondheid van de inwoners van Sifoe (ja, ook wij leren nog wat over geschiedenis van de maan op school, maar dat Arabisch snappen we nog steeds geen hol van, ook al hebben we elke avond 20 schreeuwende kinderen op de grond zitten, met een wel erg twijfelachtige docent met muziek op in z’n oren). Dat was erg fijn om te horen en we hebben schoonmaak spullen en twee rollators gedoneerd onder demonstratie van Nadie als een oude oma om te laten zien hoe je een rollator gebruikt. 

Ook zijn er daarna een paar mensen naar het educatief centrum gegaan om polshoogte te nemen en te kijken of het niet in as lag. De rest is terug naar het compound gegaan. Hier hebben we verder rustig aan gedaan en zijn we begonnen aan een bingo, want met de bonte avond moet er toch echt wel een spelletje gedaan worden. Hier zijn helaas wel een paar hersencellen gesneuveld. 

We gaan zo eten, maar moeten toch echt even de mededeling geven dat we nog niet bruiner zijn geworden. 

Zo ging een dag van rustig naar complete chaos naar rustig, toch een beetje Gambiaans. 

Kusjes en knuffels van alle LouKA leden

Cindy, Nadie en Flu (Fleur G, want die naam is toch wel erg moeilijk hier)