Uitstapje Makasutu

Hallo bloglezers,

Omdat alle ouders waarschijnlijk heel erg benieuwd zijn hoe het hun dochters in de nachtclub is vergaan, zullen we daarme beginnen. Goed nieuws: er zijn nog geen Gambiaanse schoonzonen/dochters in zicht, dus jullie kunnen rustig ademhalen. We gingen met negen meiden en twee coaches op weg in het donker. Aangezien er allemaal insecten op de zaklampen afkwamen probeerde we het zonder te doen, maar nadat een paar meiden al tig keer bijna vielen, hebben we hem toch maar weer aangedaan. Eenmaal bij de club aangekomen, bleek er helemaal niemand te zijn!! Waardoor we daar als een zielig clubje tubabs (+onze eigen bodyguards) erg ongemakkelijk heen en weer stonden te bewegen. De coaches daarentegen leken helemaal nergens last van te hebben. Ze gingen helemaal los op de muziek, terwijl wij niet verder kwamen dan een beetje awkward dansen. Gelukkig namen onze jongens ons bij de hand om ons kleine beetje danstalent uit ons te halen. Na een tijdje waren ook wij los en stonden we allemaal lekker te swingen. Ook onze jongens stonden zich lekker uit te sloven (niet dat dat erg is, want die Gambiaanse jongens kunnen echt goed dansen😍😉).
Nynke had al meteen een Gambiaanse jongen aan de haak geslagen en stond de halve avond met hem te dansen (cute!!). Omdat iedereen het zo naar zijn zin had, werd de avond wat langer dan gepland. 

Vanochtend bleek opstaan best wel moeilijk te zijn als je maar 6 uur slaap hebt gehad, maar gelukkig hadden we vandaag het tweede dagje uit waar we naar uit konden kijken. We gingen met zijn allen op pad naar Makasutu (heilig bos) in een busje dat wonder boven wonder nog gammeler was dan de vorige. Door de gaten in de zandweg en alle plassen water door de regenbuien leek het net alsof we op safari waren. Toen we daar aankwamen (iedereen heeft de rit gelukkig overleefd) gingen we na een korte inleiding in een bootje over een zijtak van de rivier. Wij willen de schipper heel erg bedanken voor het feit dat hij in zijn eentje met een peddel de boot vooruit bracht. 

Na deze relaxe boottocht kwam we aan in een paradijs. Er was een prachtig zwembad, overal kokosbomen en een uitkijktoren, waarvan je een geweldig uitzicht had over de mangrovebossen en de rivier. Na een hartelijk welkom met thee en koffie (helaas geen koekje) gingen we het mooie uitzicht bekijken. 

Na een hele uitbundige fotoshoot op de toren (iedereen had er weer honderd foto's bij) begonnen we aan een wandeling door de jungle. In plaats van dat we lekker stevig door konden wandelen, werden we om de drie meter door onze bomen liefhebbende gids tegengehouden om over elke boom in de bos wat te vertellen (nooit geweten dat er zoveel bomen nuttug waren voor iets anders dan zuurstof en hout). Veel mensen waren het verhaal na een korte tijd al kwijt (na de tweede boom), doordat te weinig slaap en engels niet goed samen gaan. Cindy is daarin een bijzonder geval. Het enige wat zij heeft meegekregen is de uitleg van hoe je een vrucht eet (you peel it, you dry it, you eat it).

Toen deze erg informatieve en interessante wandeling klaar was nam iedereen een zeer verdiende duik (behalve Cindy, zij was ook hier weer een bijzonder geval). Gelijk toen iedereen was omgekleed moesten we maken dat we weer naar het beginpunt kwamen, want er zou regen komen. Doordat we half rennend en bijna struikelend over takken terug gingen, waren we net op tijd. En maar goed ook, want de zoveelste tropische storm van de afgelopen dagen kwam opzetten. Zelfs onder het afdakje hielden we het niet droog. Daarom zat iedereen in groepjes tegen elkaar aan (we leken net pinguins volgens Marieke).

Na een lunch renden we als gekken (tenminste sommigen) terug naar het busje. Toen iedereen daar weer veilig in zat, begonnen we aan de terug toch. Deze was nóg spannender doordat de plassen dankzij de regen enorm waren geworden. Gelukkig heeft onze chauffeur ons ook nu allemaal levend teruggebracht (al waren we af en toe wel bang dat we het busje zouden moeten gaan duwen). 

Nadat we terug waren gekomen ging bijna iedereen slapen (alleen Cindy en Nila waren te druk bezig met papagaaitje leef je nog en klap eens in je handjes) en ook nu (het is hier op het moment 21:00) zijn de meeste al maar bed. Zo zie je maar weer wat voor impact een avondje stappen in Sifoe op toebabs kan hebben;).

Wij gaan nu ook slapen.
Weltrusten,

Cindy, Nila en Annemijn.